De tijd is Rijp

Het is nog kort dag maar ik kan nu al zeggen dat ik blij ben met mijn beslissing om van werksetting te veranderen.
Het is echt een hele andere manier van werken. Revalidatie en verzorgings/verpleeghuis kan je absoluut niet vergelijken met elkaar.

Op de revalidatieafdeling gaat alles snel, de clienten volgen elkaar in rap tempo op, men verblijft er max 6 maanden en het contact is vluchtiger. In het begin van de opname is de frequentie van zorg bieden hoger en naarmate de client vooruit gaat, word die steeds minder, tot het moment dat de client helemaal zelfstandig zijn/haar zelfzorg kan uitvoeren. De druk om de administratie op orde te hebben is daardoor ook zwaarder en je brengt relatief meer tijd achter de pc door dan "aan het bed". Ook de verzorging van de bedden en het opruimen van de rommel gaat ten koste van de client.
Ook de manier van zorgverlenen is anders, meerpersoonskamers zijn het dus je helpt meer clienten tegelijk, even een rug wassen hier, een handdoek aanreiken daar...

Let wel, de kwaliteit is hoog, daar zal je me niet over horen!

Op de werkplek waar ik sinds dinsdag werkzaam ben is het heel anders.
De bewoners wonen dus in deze setting, op een gemende afdeling wonen 20 bewoners met een verpleeghuisindicatie en 10 met een verzorgingshuis indicatie.
Iedereen heeft een eigen appartementje met een woon/slaapkamer en een mini keukentje.
De badkamers worden gedeeld met een andere bewoner.
Je gaat als verzorgende één bewoner helpen met het hele "plaatje" dat houd dus in douchen (elke dag als wenselijk!!) of wassen op bed of bij de wastafel. Pas als je klaar bent met deze bewoner ga je naar de volgende bewoner. Je bied hulp bij het aankleden en dan transfers maken met behulp van een tilhulpmiddel. Er zijn 3 verschillende transferhulpmiddelen: de Bea waarvoor de bewoner een sta-funktie moet hebben en kracht in de armen. De James, een actieve sta-lift waarbij de bewoner een band om de rug en onder de armen door krijgt en hulp krijgt bij het opstaan. Hiervoor is nog een sta-funktie nodig anders zakt de bewoner door de benen en uit de band.
En als laatste de Sara, een passieve til-lift, waarbij een soort hangmat onder de bewoner gelegd word die in bed ligt, deze word aan 4 punten aan de lift gehangen en zo opgetild door het apparaat,in zithouding komt en waarna de bewoner in de rolstoel word gezet.
Zonder deze hulpmiddelen waren veel mensen veroordeel tot hun bed.
Sommige bewoners krijgen hulp bij het eten en de medicatie innemen.
Het is dus een compleet andere tak van de zorg-sport!

Ik vind het fijn om de rust en tijd te hebben om de bewoner naar wens te verzorgen en die tijd is er.
Met een team van 6 verzorgenden op 30 bewoners is er ruim tijd en gelegenheid om te zorgen!
Het is ook heerlijk dat er speciale dames in de keuken werkzaam zijn als voedingsassistent, dames die de bedden verzorgen en de rommel opruimen, ik voelde me eerst wel bezwaard dat een ander mijn rommel opruimt maar het werkt heel fijn en je kan je aandacht aan de bewoner geven.

Er is ook een verschil in de spierspanning in mijn lijf te bespeuren en dat is het verschil in dynamisch en statisch werken. Bij statisch werken sta je dus langer op één plek (aan het bed dus) en moet je goed op je houding letten. Bij dynamisch werken ben je veel in beweging en maak je korte bewegingen.

Al met al ben ik erg blij met mijn stap in deze richting, ik ben minder moe in mijn hoofd en eerder thuis!! Heerlijk!!

Binnenkort meer leuke verhalen van deze verzorgende!