DochterLief heeft een eigen domein met een eigen deur die dicht kan, een eigen kast,raam en bed! Ze is er blij mee en heeft zich nu teruggetrokken op haar kamer! Hier het -nog opgeruimde- resultaat...
vrijdag 23 september 2011
woensdag 21 september 2011
Domein puber dochter...
...is in de maak, verf op plafond en muren, ondervloer ligt, nu de lambrizering nog zacht rose,het zeil erin,gordijnen ophangen,bed erin en pimpen!
En het liefst as vrijdag slaapbaar...ppff...liefde is...
vrijdag 16 september 2011
donderdag 15 september 2011
Home Sweet Home
 |
| Onze zithoek |
Ons huis wordt steeds meer een Thuis. En met de mooie spulletjes die we van Oma mochten kiezen voelt het echt warm en fijn. Het schilderij van Leiden, de vaasjes, Oma's mandenkastje in de keuken, Opa's stoel die op onze slaapzolder staat, prachtig allemaal..
Er komt rust en sfeer, alles krijgt zijn plekje...
En wat een ander aan de straat zet, krijgt bij ons een 2de ronde, de lamp met zwaar blok hout als voet stond op mij te wachten op de stoep, nieuwe kap erop en klaar!
Hier een paar sfeerbeelden.
 |
| Schilderij Leiden en vaasjes |
 |
| De schouw met foto van Opa en Oma |
 |
| Woonkamer |
 |
| Alleen nog een kapje! |
 |
| Oma's mandenkastjes |
vrijdag 9 september 2011
Lekker ouderwets!
Men neme naar smaak en benodigde hoeveelheid:
Rundvlees
Ui in blokjes
Hele Knoflooktenen
Courgette in blokjes (of aubergine,champignons..)
Rode Paprika in blokjes
Klontje bakboter
Scheutje olie
Schepje koffie
Toefje gedroogde Dragon
Vleeskruiden naar smaak/zout en peper
Gekookt water
Een braadpan met deksel
Lekker veel tijd!
Smelt de boter met het scheutje olie in de pan, laat dit heet en lichtbruin worden.
Doe het rundvlees erin en laat aan weerskanten bruin worden.
Doe de knoflook,ui,paprika en courgette erbij en bak licht aan..
Doe het vuur laag en strooi de koffie en de kruiden erover en schenk het hete water erbij zodat het onder water ligt. (geen koud water, dan schrikt het vlees en wordt het taai!)
Deksel erop en op een laag vuur laten sudderen, toch wel een paar uurtjes tot het vlees lekker zacht is!
Haal het vlees uit de pan en wrijf met een lepel de groenten fijn in het braadvocht, heb je gelijk een lekkere saus!
Heerlijk bij dit vlees is rode kool en vers gemaakte aardappelpuree!
Wat gaan wij smullen vanavond!
Rundvlees
Ui in blokjes
Hele Knoflooktenen
Courgette in blokjes (of aubergine,champignons..)
Rode Paprika in blokjes
Klontje bakboter
Scheutje olie
Schepje koffie
Toefje gedroogde Dragon
Vleeskruiden naar smaak/zout en peper
Gekookt water
Een braadpan met deksel
Lekker veel tijd!
Smelt de boter met het scheutje olie in de pan, laat dit heet en lichtbruin worden.
Doe het rundvlees erin en laat aan weerskanten bruin worden.
Doe de knoflook,ui,paprika en courgette erbij en bak licht aan..
Doe het vuur laag en strooi de koffie en de kruiden erover en schenk het hete water erbij zodat het onder water ligt. (geen koud water, dan schrikt het vlees en wordt het taai!)
Deksel erop en op een laag vuur laten sudderen, toch wel een paar uurtjes tot het vlees lekker zacht is!
Haal het vlees uit de pan en wrijf met een lepel de groenten fijn in het braadvocht, heb je gelijk een lekkere saus!
Heerlijk bij dit vlees is rode kool en vers gemaakte aardappelpuree!
Wat gaan wij smullen vanavond!
woensdag 7 september 2011
Geloof
Sinds wij het bericht kregen dat Oma zich bij Opa ging voegen, komen er gedachtes bij me binnen waar ik eigenlijk niet bewust over nadenk. Ze zijn er gewoon, opeens...
Door mijn beroep kom ik regelmatig in aanraking met de Dood, ik heb ouderen verzorgd in de laatste fase van hun leven en ben getuige geweest van een laatste ademhaling...
Wat ik dan zie is een lichaam, verlaten en leeg, wat ik ervaar is een gevoel dat er iets vertrekt, nog even blijft sluimeren maar dan wegzweeft...de Ziel is eruit, zegt men dan....
Ik geloof in reincarnatie, waarom weet ik niet, kan ik niet verklaren maar ik geloof het. Misschien omdat ik mensen herken die ik nog nooit eerder bewust heb gezien, een klinkklare verklaring heb ik niet. Het is een gevoel.
Nu kwam er op de dag dat Oma haar lichaam ging verlaten een theorie bij me binnen, een vraag eigenlijk. Ik heb gezien wanneer de Ziel het lichaam verlaat maar mijn dringende vraag was:
Wanneer komt de Ziel het lichaam binnen?
Gelijk na het stellen van de vraag, kwam ook het antwoord binnen:
Als het lichaam geboren wordt en de eerste teug adem neemt, ademt het lichaam de Ziel in. Dan ontstaat er de mens. Een twee-delig natuurverschijnsel. Het lichaam als instrument voor de Ziel, de Ziel als bestuurder van het lichaam.
En ik geloof dat we om die reden onze geboorte niet kunnen herinneren. Het is te heftig, het moment van samensmelten.
Het is raar want ik heb dit niet ergens gelezen, niet gehoord van iemand. Het komt uit mezelf...uit mijn Ziel. En ik geloof het.
Door mijn beroep kom ik regelmatig in aanraking met de Dood, ik heb ouderen verzorgd in de laatste fase van hun leven en ben getuige geweest van een laatste ademhaling...
Wat ik dan zie is een lichaam, verlaten en leeg, wat ik ervaar is een gevoel dat er iets vertrekt, nog even blijft sluimeren maar dan wegzweeft...de Ziel is eruit, zegt men dan....
Ik geloof in reincarnatie, waarom weet ik niet, kan ik niet verklaren maar ik geloof het. Misschien omdat ik mensen herken die ik nog nooit eerder bewust heb gezien, een klinkklare verklaring heb ik niet. Het is een gevoel.
Nu kwam er op de dag dat Oma haar lichaam ging verlaten een theorie bij me binnen, een vraag eigenlijk. Ik heb gezien wanneer de Ziel het lichaam verlaat maar mijn dringende vraag was:
Wanneer komt de Ziel het lichaam binnen?
Gelijk na het stellen van de vraag, kwam ook het antwoord binnen:
Als het lichaam geboren wordt en de eerste teug adem neemt, ademt het lichaam de Ziel in. Dan ontstaat er de mens. Een twee-delig natuurverschijnsel. Het lichaam als instrument voor de Ziel, de Ziel als bestuurder van het lichaam.
En ik geloof dat we om die reden onze geboorte niet kunnen herinneren. Het is te heftig, het moment van samensmelten.
Het is raar want ik heb dit niet ergens gelezen, niet gehoord van iemand. Het komt uit mezelf...uit mijn Ziel. En ik geloof het.
dinsdag 6 september 2011
Gevoel
Zoals degene die mijn blog wel eens lezen weten, zijn we de laatste weken erg druk geweest met de verbouwing van ons huis (zie foto's vorige blogs)
Je gevoel zit dan verstopt onder een laag gruis,een radiolading herrie,beslissingen over plankje hier schroefje daar...je gaat maar door en door....
Sinds een week of twee schreeuwt mijn gevoel overal bovenuit, heb het eerst lekker genegeerd en er vooral niet aan toegegeven..
Maar vrijdag is het gebeurt, mijn lijf zei heel hard: STOP !!
Dus belde ik mijn werk, meldde me ziek en sliep een gat in de dag, de thee die mijn Lief 's morgens had neergezet, stond er om 5 uur nog, ik kon het bekertje niet eens optillen.
Het is ook niet zo raar dat ik nu even moe ben, ik heb het afgelopen jaar even op een rijtje gezet en dan mag je best moe zijn...
Verhuizing naar Lief z'n huis, Pubers en Lief die aan elkaar moeten wennen, Nieuwe baan waar je een plek moet vinden, stress om de vergunningsaanvraag,bijna 9 weken verbouwing en het vreselijk missen van mijn kinderen die al die weken bij hun vader sliepen, stress om het niet verkopen van de flat, vakantie waarin we alleen maar gewerkt hebben aan het huis,verkoop van de flat en als klap op de vuurpijl ben ik twee mensen verloren in mijn omgeving.
3 weken geleden is de Oma van mijn Lief heengegaan na jaren pijn lijden en eenzaamheid. Het was haar liefste wens om zich bij Opa te voegen en die wens is in vervulling gegaan. De uitvaart was prachtig en liefdevol, het betreden van haar lege huis confronterend. Het steunen van mijn Lief bij zijn verdriet zwaar. Maar Oma heeft rust en daar gaat het om.
En gisteren is een lieve vriendin overleden, net als Oma haar eigen keus, met het verschil dat zij nog maar 47 was, longkanker heeft haar overwonnen. Zij laat 2 dochters, 2 bonuszoons en haar lieve vriend achter...vreselijk.
En nee, nu kan ik mijn gevoel niet negeren, ik moet dit allemaal voelen, moeheid, verdriet, lusteloosheid.Ik laat het toe, ik huil-slaap-eet-lees-slaap.
Maar ik klaag niet, ik kom er wel weer uit en ben zo dankbaar dat we gezond zijn en een prachtig huis hebben waar de kinderen een fijne plek hebben en al onze kinderspulletjes samen op de vliering liggen om daar te wachten op de toekomst...
Je gevoel zit dan verstopt onder een laag gruis,een radiolading herrie,beslissingen over plankje hier schroefje daar...je gaat maar door en door....
Sinds een week of twee schreeuwt mijn gevoel overal bovenuit, heb het eerst lekker genegeerd en er vooral niet aan toegegeven..
Maar vrijdag is het gebeurt, mijn lijf zei heel hard: STOP !!
Dus belde ik mijn werk, meldde me ziek en sliep een gat in de dag, de thee die mijn Lief 's morgens had neergezet, stond er om 5 uur nog, ik kon het bekertje niet eens optillen.
Het is ook niet zo raar dat ik nu even moe ben, ik heb het afgelopen jaar even op een rijtje gezet en dan mag je best moe zijn...
Verhuizing naar Lief z'n huis, Pubers en Lief die aan elkaar moeten wennen, Nieuwe baan waar je een plek moet vinden, stress om de vergunningsaanvraag,bijna 9 weken verbouwing en het vreselijk missen van mijn kinderen die al die weken bij hun vader sliepen, stress om het niet verkopen van de flat, vakantie waarin we alleen maar gewerkt hebben aan het huis,verkoop van de flat en als klap op de vuurpijl ben ik twee mensen verloren in mijn omgeving.
3 weken geleden is de Oma van mijn Lief heengegaan na jaren pijn lijden en eenzaamheid. Het was haar liefste wens om zich bij Opa te voegen en die wens is in vervulling gegaan. De uitvaart was prachtig en liefdevol, het betreden van haar lege huis confronterend. Het steunen van mijn Lief bij zijn verdriet zwaar. Maar Oma heeft rust en daar gaat het om.
En gisteren is een lieve vriendin overleden, net als Oma haar eigen keus, met het verschil dat zij nog maar 47 was, longkanker heeft haar overwonnen. Zij laat 2 dochters, 2 bonuszoons en haar lieve vriend achter...vreselijk.
En nee, nu kan ik mijn gevoel niet negeren, ik moet dit allemaal voelen, moeheid, verdriet, lusteloosheid.Ik laat het toe, ik huil-slaap-eet-lees-slaap.
Maar ik klaag niet, ik kom er wel weer uit en ben zo dankbaar dat we gezond zijn en een prachtig huis hebben waar de kinderen een fijne plek hebben en al onze kinderspulletjes samen op de vliering liggen om daar te wachten op de toekomst...
maandag 5 september 2011
Kamer van puberzoon
Moet nog verder ingericht en tijdelijk slaapt dochter hier ook tot haar kamer klaar is.
Abonneren op:
Posts (Atom)