dinsdag 6 september 2011

Gevoel

Zoals degene die mijn blog wel eens lezen weten, zijn we de laatste weken erg druk geweest met de verbouwing van ons huis (zie foto's vorige blogs)

Je gevoel zit dan verstopt onder een laag gruis,een radiolading herrie,beslissingen over plankje hier schroefje daar...je gaat maar door en door....

Sinds een week of twee schreeuwt mijn gevoel overal bovenuit, heb het eerst lekker genegeerd en er vooral niet aan toegegeven..

Maar vrijdag is het gebeurt, mijn lijf zei heel hard: STOP !!
Dus belde ik mijn werk, meldde me ziek en sliep een gat in de dag, de thee die mijn Lief 's morgens had neergezet, stond er om 5 uur nog, ik kon het bekertje niet eens optillen.

Het is ook niet zo raar dat ik nu even moe ben, ik heb het afgelopen jaar even op een rijtje gezet en dan mag je best moe zijn...
Verhuizing naar Lief z'n huis, Pubers en Lief die aan elkaar moeten wennen, Nieuwe baan waar je een plek moet vinden, stress om de vergunningsaanvraag,bijna 9 weken verbouwing en het vreselijk missen van mijn kinderen die al die weken bij hun vader sliepen, stress om het niet verkopen van de flat, vakantie waarin we alleen maar gewerkt hebben aan het huis,verkoop van de flat en als klap op de vuurpijl ben ik twee mensen verloren in mijn omgeving.

3 weken geleden is de Oma van mijn Lief heengegaan na jaren pijn lijden en eenzaamheid. Het was haar liefste wens om zich bij Opa te voegen en die wens is in vervulling gegaan. De uitvaart was prachtig en liefdevol, het betreden van haar lege huis confronterend. Het steunen van mijn Lief bij zijn verdriet zwaar. Maar Oma heeft rust en daar gaat het om.

En gisteren is een lieve vriendin overleden, net als Oma haar eigen keus, met het verschil dat zij nog maar 47 was, longkanker heeft haar overwonnen. Zij laat 2 dochters, 2 bonuszoons en haar lieve vriend achter...vreselijk.

En nee, nu kan ik mijn gevoel niet negeren, ik moet dit allemaal voelen, moeheid, verdriet, lusteloosheid.Ik laat het toe, ik huil-slaap-eet-lees-slaap.
Maar ik klaag niet, ik kom er wel weer uit en ben zo dankbaar dat we gezond zijn en een prachtig huis hebben waar de kinderen een fijne plek hebben en al onze kinderspulletjes samen op de vliering liggen om daar te wachten op de toekomst...

5 opmerkingen:

  1. Afschuwelijk, het overlijden van je vriendin. Veel te jong. Sterkte! Fijn dat je ondanks alle moeilijkheden toch je zegeningen kunt tellen! Veel liefs en rust maar lekker uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat je opnoemde zijn stuk voor stuk ´life events´ die er behoorlijk kunnen inhakken. Sterkte met bijkomen en verwerken!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik wens je heel lekker slapen, veel kopjes thee (die je wél op kunt drinken), kussen van Geliefde, een begripvolle baas en heel veel mooie herinneringen aan oma en aan je dierbare vriendin.En als je behoefte hebt aan chocola of koekjes dan moet je even bellen, dan kom ik dat brengen..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jeetje wat een heftige periode, logisch dat je lijf
    nu ook heftig laat weten rust nodig te hebben.
    Neem er de tijd voor, laat het allemaal maar gebeuren. Sterkte Emma!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Laatst mocht ik de wijze woorden aanhoren; je kan maar 1x rouwen om iemand en doe het dan ook meteen goed. Achtbaan aan emoties en jij gunt jezelf nu de tijd om het allemaal even te voelen en een plekje te geven. Soms is het dapperder om stil te staan dan door te denderen. Pluim voor jou, veel liefs en een dikke knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen