Sammie onze kat was spoorloos..Vrijdagavond voor het laatst gezien, zaterdag op zondagnacht kwam meneer spontaan door het luikje aanzetten.
Nietsvermoedend van alle commotie die zijn afwezigheid teweeg had gebracht...
Zijn baasje-Lief dus- was in alle staten want Sammie bleef nooit zo lang weg, was hij niet per ongeluk aan de straatkant het huis uitgegaan, misschien lag hij wel ergens gewond in een hoekje...
Sammie verlaat ons huis namelijk alleen aan de tuinkant waar hij zo'n 30 tuinen tot zijn beschikking heeft, niet altijd tot genoegen van de eigenaar..
Normaal gesproken gaat hij niet ver, bij de eerste geluiden van zijn brokjes in het trommeltje, klimt hij bijna je benen in..ook een boterham op het aanrecht of in een schooltas is niet veilig, hij weet erbij te komen.Moos dr eten is ook niet altijd veilig dus eten ze in aparte ruimtes.
Dus zaterdagnacht rond half 1 was Lief helemaal blij en ik natuurlijk ook maar eerlijk gezegd was ik te moe om te juichen.
Zondagochtend heb ik eerst met de brokjes gerammeld en ja hoor, Sam en zijn zusje Moos stonden gelijk naast me...
Niets aan de hand dus....maar toen ik hem smiddags zijn brokjes gaf, viel het me op dat hij erg timide was...
Zijn niet-lege bakje en het feit dat de restjes van Moos dr maaltijd ook onaangeroerd bleven, deden toch alarmbellen afgaan...
Ook nu, maandagmiddag, is hij timide en schrikachtig, hij miauwt niet en ligt veel te slapen...
Wat voor avontuur hij heeft gehad weten we niet, maar het heeft op hem impact gehad, dat is zeker...
Maar even in de gaten houden, die Sam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten